Από το 2012 πηγαίνουμε σε σχολεία και χώρους πολιτισμού στη Θεσσαλονίκη και στη Βόρεια Ελλάδα, σε νησιά του Ιονίου, του Αιγαίου και την Κρήτη, δίνοντας παραστάσεις για παιδιά και εφήβους.
9 ΧΡΟΝΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ
Θεσσαλονίκη, άνοιξη του 2012 και ο «Μικρός Βορράς» αρχίζει να φτιάχνει με αγάπη και μεράκι το δικό του στίγμα στο θεατρικό χάρτη της χώρας.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ
Εκτός από σχολεία, πολυχώρους και γιορτές, εμείς, η παρέα του «Μικρού Βορρά» θέλουμε και επιδιώκουμε να πηγαίνουμε όπου υπάρχουν παιδιά.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ
Η θεατρική ομάδα Μικρός Βορράς στηρίζει και ενισχύει το έργο του εκπαιδευτικού προσφέροντας έμπνευση και εργαλεία για μία ολοκληρωμένη εμπειρία βιωματικής μάθησης.
… λένε για μας
“Αγαπητέ κ.Ράτζο
Ευχαριστώ πάρα πολύ για την άρτια παρουσίαση του προγράμματος
και την τόσο περιεκτική και συνάμα κατατοπιστική καταγραφή όλων των δραστηριοτήτων.
Εξαιρετική δουλειά. Ειλικρινά δεν έχω ξαναπάρει τέτοιο feedback από κανένα σεμινάριο.
Και μόνο ο χρόνος που αφιερώσατε για να καταγράψετε αναλυτικά το τριήμερο του σεμιναρίου
καταδεικνύει την προσωπική σας δέσμευση και την αγάπη σας για τη δουλειά σας.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια σε σας αλλά και στους τόσο ταλαντούχους
και γεμάτους έμπνευση και όρεξη για δημιουργία ηθοποιούς σας.
Όταν ο σκηνοθέτης έχει κέφια…
Το αρχαίο δράμα ταξιδεύει στο σχολείο με μία πρωτοπόρα πνοή, που αποδεικνύει ότι η Τέχνη μιλάει στις ψυχές όλων και κυρίως των παιδιών.
Η «Ελένη» στην πραγματική της διάσταση∙ Αριστοτέλεια μίμηση, Ευριπίδεια απόδοση και μία πηγαία φρεσκάδα που αναδύεται μέσα από τη γραφή του παρελθόντος, προσγειώνεται στο παρόν και εκτοξεύει τις διαχρονικές αξίες του δράματος στο μέλλον.
Ο σκηνοθέτης «διαλέγεται» αριστοτεχνικά με τα μυθικά πρόσωπα – σύμβολα αναδεικνύοντας την τραγικότητα του κωμικού ή την κωμικότητα του τραγικού του Ευριπίδη με σεβασμό πάντα στο αρχαίο κείμενο…
Σε μια εποχή που ο μύθος της θεόπνευστης έμπνευσης έχει καταρρεύσει, και «ο θάνατος (της δημιουργικότητας) του συγγραφέα» έχει ήδη ανακοινωθεί, ας αναζητήσουμε λίγη παρηγοριά σε μερικούς τεχνόπνευστους (ας μου επιτραπεί ο όρος) συντελεστές ελάχιστων πια θεαμάτων, που καταφέρνουν να μας εμφυσούν ένα δυσεύρετο πλέον και δυσκολοπερίγραπτο αίσθημα ψυχικής και αισθητικής πληρότητας, ευχαρίστησης και ικανοποίησης, διασώζοντας με τη δουλειά και τη συνέπειά τους τον παιδευτικό και ψυχαγωγικό χαρακτήρα του αρχαίου δράματος και του θεατρικού είδους γενικότερα…
